Persepolis: UNESCO WORLD HERITAGE SITE: 6th Century B.C.

Persepolis – UNESCO World Heritage Site

6th century BC

Location Marvdasht -Near Shiraz city , Fars ( pars) Province, Iran

Material Limestone, mud-brick, cedar wood

Founded 6th century BC

Periods Achaemenid Empire

Persepolis was the ceremonial capital of the Achaemenid Empire (ca. 550–330 BCE). It is situated 60 km northeast of the city of Shiraz in Fars Province, Iran.

The earliest remains of Persepolis date back to 515 BCE. It exemplifies the Achaemenid style of architecture.

UNESCO declared the ruins of Persepolis a World Heritage Site in 1979.

Persepolis is near the small river Pulvar, which flows into the Kur River. The site includes a 125,000 square meter terrace, partly artificially constructed and partly cut out of a mountain, with its east side leaning on Rahmat Mountain. The other three sides are formed by retaining walls, which vary in height with the slope of the ground. Rising from 5–13 metres (16–43 feet) on the west side was a double stair. From there, it gently slopes to the top. To create the level terrace, depressions were filled with soil and heavy rocks, which were joined together with metal clips.

نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان، پیوسته پایتخت باشکوه و تشریفاتی پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده‌است. در نخستین روز سال نو گروه‌های زیادی از کشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها با پیشکش‌هایی متنوع در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه پیشکش می‌کردند.

در سال ۵۱۸ پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز گردید.

بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یکم با گسترش این مجموعه به گسترش آن افزودند. بسیاری از آگاهی‌های موجود که در مورد پیشینهٔ هخامنشیان و فرهنگ آن‌ها در دسترس است به خاطر سنگ‌نبشته‌ها و گل نوشته‌هایی است که در این کاخ‌ها و بر روی دیواره‌ها و لوحه‌ها آن حکاکی شده‌است.

سامنر برآورد کرده‌است که دشت تخت جمشید که شامل ۳۹ قرارگاه مسکونی بوده، در دورهٔ هخامنشیان ۴۳٬۶۰۰ نفر جمعیت داشته‌است.

باور تاریخ‌دانان بر این است که اسکندر مقدونی سردار یونانی در ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و تخت جمشید را به آتش کشید.

و احتمالاً بخش عظیمی از کتاب‌ها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با این کار نابود نمود. بااین‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز هم برپا است و باستان‌شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تأیید می‌کنند.

این مکان تاریخی از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسکو است.